رابطه ی ما با دنیا مث بچه ی کتک خورده می مونه
می تونیم بزنیم زیر گریه
یا این که بخندیم و داد بزنیم : دردم نیومد!
از مجموعه ی کلماتِ قصارِ استاد
توصیه ی بنده به همه ی کسانی که می خواهند طرحی نو (هرچند نچسب و بی خود) در اندازند این است که؛
اندکی صبر پیشه کنند
و پس از آن فریاد برآورند:
"آقایان! شما نمی توانید به جنگ تاریخ بروید."
یعنی هر مزخرفی روزی تبدیل به تاریخ می شود
پس با هیچ مزخرفی نمی توان مبارزه نمود.
دلم می خواست یه عشقِ قدیمی و ناکام داشتم که امشب یادش می افتادم و واسه ش زار زار گریه می کردم...
مُردن؛
عینِ تماشای بازیِ رِئال می مونه
هیچ کاری نمی تونم بکنم
جز صبر
جز تماشا کردن
و جز دعا خوندن
پ.ن. : کلمات به چشمم نا آشنا میان!
وا؟!
تصمیم گرفته م دیگه تو زندگی م هیچ کسو دوست نداشته باشم که بعد بمیره و...
چرا آدما دست از مردن بر نمی دارن؟
من عاشقِ باور کردنِ دروغای مردم ام
و این به این معنی نیست که باهوش نیستم
یه انتخابه
یه شیوه ی زندگی
لایف استایل!