252- زندان

فکرش را که می‌کنم بدم نمی‌آید بیفتم زندان. زندان کمک می‌کند تمرکز کنی. زندان خوب است. دیگر نگران سن و سال نیستی. نگران آینده نیستی. درد سقف نداری. غذا بی‌منت است. انتخاب‌هایت محدودند. یکی را برمی‌داری و تهش را بالا می‌آوری. آدم‌های بیرون هم به چشم قهرمان نگاهت می‌کنند و تازه! مگر چه‌قدر فرق دارد با زندگی رویایی‌ام؟ فقط آدم‌ اضافه دارد. باز فکرش را می‌کنم که همین الآن هم توی زندانم. فکر می‌کنم‌ اگر بیفتم پشت میله‌ها داستان می‌نویسم.